کد مطلب:5636 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:159
بخشندگی خدای سبحان
حضرت علی علیه السلام به امام حسن علیه السلام چنین وصیّت فرمود :
و درِ توبه و درِ طلب خشنودی اش را بر تو گشوده ، پس هرگاه او را بخوانی صدایت را می شنود و هرگاه با او نجوا كنی راز گویی و نجوایت را می داند ، پس نیاز خود را با او در میان می نهی و درون خویش را برای او آشكار می كنی و از غم هایت به سویش شكوِه می بری و برطرف شدن گرفتاری هایت را از او طلب می كنی و بر كارهایت از او یاری می طلبی و از خزانه های رحمتش آن مقدار كه غیر او را بر عطا كردنش قدرت نیست از او درخواست می كنی مانند : افزونی در عمْرها و سلامتی بدن ها و فراخی روزی ها [1] .
ز درد خشمت اینك ده پناهم
مكن بر من غضب یا بر گناهم
تو حنّان و تو منّان و رحیمی
تو رحمان و تو غفّار و كریمی
تو ستّار و تو جبّار و تو والا
تو معطی و تو الله و تو والا
برحمت از عذابم دور بنمای
دلم از عشق خود پُر نور بنمای [2] .
الهی جز تو من یاری ندارم
تو را دارم به كس كاری ندارم
روانم تیره از دود گناه است
دلم مهجور و روی من سیاه است
چه سازم من ، چه گویم من الهی
به سوی خود مرا بگشای راهی
نشد غیر از گنه از من پدیدار
همه آثار ذلّت شد نمودار
زجام لطفت ای جانانه مستم
خداوندا بحقّت حق پرستم
زمن عزم گنه را دور گردان
دلم را از كَرَم پر نور گردان
مرا از بند غم آزاد گردان
به مهر و عفو خود دلشاد گردان
بگیر از لطف و رحمت باز دستم
كه من اكنون به یادت مست مستم
به بحر رحمتم یا رب درانداز
نما این سینه ام را مخزن راز
علاجی كن ، علاج این خسته دل را
ترحّم كن تو این بشكسته دل را
اگر از رحمتت من دور مانم
سیه رو گردم و رنجور مانم
خراب است از گنه این لانه دل
عنایت كن تو بر این خانه دل
به كوی خود دلم را كن روانه
مرا بردار و برگیر از میانه
بود مسكین فقیر كویت ای یار
دل او را بود لطف تو غم خوار
و درِ توبه و درِ طلب خشنودی اش را بر تو گشوده ، پس هرگاه او را بخوانی صدایت را می شنود و هرگاه با او نجوا كنی راز گویی و نجوایت را می داند ، پس نیاز خود را با او در میان می نهی و درون خویش را برای او آشكار می كنی و از غم هایت به سویش شكوِه می بری و برطرف شدن گرفتاری هایت را از او طلب می كنی و بر كارهایت از او یاری می طلبی و از خزانه های رحمتش آن مقدار كه غیر او را بر عطا كردنش قدرت نیست از او درخواست می كنی مانند : افزونی در عمْرها و سلامتی بدن ها و فراخی روزی ها [1] .
ز درد خشمت اینك ده پناهم
مكن بر من غضب یا بر گناهم
تو حنّان و تو منّان و رحیمی
تو رحمان و تو غفّار و كریمی
تو ستّار و تو جبّار و تو والا
تو معطی و تو الله و تو والا
برحمت از عذابم دور بنمای
دلم از عشق خود پُر نور بنمای [2] .
الهی جز تو من یاری ندارم
تو را دارم به كس كاری ندارم
روانم تیره از دود گناه است
دلم مهجور و روی من سیاه است
چه سازم من ، چه گویم من الهی
به سوی خود مرا بگشای راهی
نشد غیر از گنه از من پدیدار
همه آثار ذلّت شد نمودار
زجام لطفت ای جانانه مستم
خداوندا بحقّت حق پرستم
زمن عزم گنه را دور گردان
دلم را از كَرَم پر نور گردان
مرا از بند غم آزاد گردان
به مهر و عفو خود دلشاد گردان
بگیر از لطف و رحمت باز دستم
كه من اكنون به یادت مست مستم
به بحر رحمتم یا رب درانداز
نما این سینه ام را مخزن راز
علاجی كن ، علاج این خسته دل را
ترحّم كن تو این بشكسته دل را
اگر از رحمتت من دور مانم
سیه رو گردم و رنجور مانم
خراب است از گنه این لانه دل
عنایت كن تو بر این خانه دل
به كوی خود دلم را كن روانه
مرا بردار و برگیر از میانه
بود مسكین فقیر كویت ای یار
دل او را بود لطف تو غم خوار
[1] وَ فَتَحَ لَكَ بَابَ الْمَتَابِ وَ بَابَ الاسْتِعْتَابِ فَإِذَا نَادَيْتَهُ سَمِعَ نِدَاكَ وَ إِذَا نَاجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْوَاكَ فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحَاجَتِكَ وَ أَبْثَثْتَهُ ذَاتَ نَفْسِكَ وَ شَكَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَكَ وَ اسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَي أُمُورِكَ وَ سَأَلْتَهُ مِنْ خَزَائِنِ رَحْمَتِهِ مَا لا يَقْدِرُ عَلَي إِعْطَائِهِ غَيْرُهُ مِنْ زِيَادَةِ الأَعْمَارِ وَ صِحَّةِ الأَبْدَانِ وَ سَعَةِ الأَرْزَاقِ » .
[2] مناجات عارفان .